In september 2004 mag Wannes Destoop starten met zijn filmopleiding aan de School of Arts in Gent.

Enkele jaren later studeert hij er af als Master in de Audiovisuele Kunsten. Een jaar later gebeurt iets waar hij nooit van had durven dromen: zijn afstudeerfilm ‘Badpakje 46’ wordt geselecteerd voor het Filmfestival van Cannes. Hij mag er zelfs de Juryprijs mee naar huis nemen uit handen van Michel Gondry. Na dit onverwachte succes begint de film aan een reis rond de wereld en sleept daarbij 13 prijzen en 50 internationale selecties in de wacht. Zijn volgende kortfilm ‘Billy the Bully’ wordt op het filmfestival van Amiens bekroond met de prijs voor beste kortfilm. In 2020 verschijnt zijn serie ‘Albatros’ die hij mee bedenkt, schrijft en regisseert. ‘Albatros’ krijgt enkel uitstekende recensies en wordt internationaal opgepikt door sales agent Wild Bunch TV. In 2021 ontvangt ‘Albatros’ de Prix Europa voor Beste Europese televisieserie. In 2024 opent Wannes het Filmfestival van Oostende met zijn eerste langspeler ‘Holy Rosita’. Momenteel legt hij de laatste hand aan de tweede ‘Ferry’-film voor Netflix. Wannes is een maker met een heel eigen signatuur. Hij vertelt verhalen waarin de protagonisten mensen zijn die vaak een bijrol spelen in onze maatschappij. Hij geeft hen een stem, toont ons hun diepste gevoelens en opent onze soms vastgeroeste blik op de wereld.

Aanvankelijk is ze actrice, maar ze volgt een opleiding tot regisseur aan het INSAS in Brussel. Haar afstudeerfilm, ‘Monstre’, wordt opgemerkt en bekroond op verschillende festivals. Haar derde korte film ‘A Sister’ wordt in 2020 genomineerd voor een Oscar. In 2023 regisseert Delphine haar eerste speelfilm ‘Leaving the Night’. De film wordt voorgesteld in Venetië op de Giornate Degli Autori en wint er de Publieksprijs.

Zijn geprezen kortfilms, ‘Droomtijd’ en ‘Dood van een Schaduw’ met Matthias Schoenaerts in de hoofdrol, verwierven zowel nationaal als internationaal aanzien. ‘Dood van een Schaduw’ wint de European Academy Award (European Film Award), Beste Europese Kortfilm en wordt genomineerd voor een Academy Award (Oscar) voor ‘Best Live Action Short’. Toms langverwachte nieuwe kortfilm, ‘Hearts of Stone’, met Noomi Rapace en Jessica Barden in de hoofdrollen, ging op het Filmfestival van Oostende in première en maakte zijn internationale debuut deze zomer op het LA Shorts International Film Festival en het Rhode Island International Film Festival. Daar wint de film respectievelijk ‘Best International’ en de ‘Grand Prize for Best Live Action Short’, beide Oscarkwalificerende prijzen. Dat betekent dat de film nu geselecteerd is voor de longlist van de 97ste Academy Awards (Oscars). Buiten zijn werk als filmmaker is Tom actief als regisseur van reclamespots, curator van kunst en is hij een alomvattende professionele dromer.

Gefilmd in Armenië, belicht de film het voorouderlijk erfgoed van de Yezidi’s, vluchtelingen voor moslimvervolging. Ze legt hun dagelijks leven vast en onthult aangrijpende verhalen die de tragedie weergeeft van dit volk dat getekend is door herinnering en mondelinge traditie. Oorspronkelijk afkomstig uit Turks Koerdistan, tekenen haar eigen ballingschap en de politieke vervolging van haar vader haar lot. In 1998 komt Berivan Binevsa aan in Brussel en krijgt ze politiek asiel en de Belgische nationaliteit. In 2000 start ze aan de INRACI-filmschool en concretiseert zo haar verlangen om via cinema haar ervaring van ballingschap en onrecht uit te drukken. Ze onderzoekt op gevoelige wijze de ballingschap van het Koerdische volk en regisseert twee bekroonde korte films. ‘Phone Story’, een komedie-drama, doorkruist het lot van twee vluchtelingen en biedt een blik op de uitdagingen van ballingschap. ‘Sidewalk’, een kroniek van een dag van een immigrant zonder papieren in Brussel, verkent de complexe realiteit van stedelijke vluchtelingen. Beide werken ontvangen onderscheidingen op verschillende festivals. In augustus 2014, diep gealarmeerd door de aanval van de Islamitische Staat op de Yezidi-gemeenschap in Iraaks Koerdistan, gaat Berivan naar de vluchtelingenkampen aan de Turks-Syrische grens om getuigenissen te verzamelen van de familieleden van vrouwen die door ISIS zijn ontvoerd. Daar draait ze de docu-fictie ‘Gardiens’, een ontroerende kortfilm, waarin drie kinderen elke dag naar de horizon kijken, in de hoop op de terugkeer van hun ouders. Dit project ontvangt de Canal + prijs op het Montpellier Mediterranean Film Festival in 2018. Een paar jaar later verkent haar eerste speelfilm ‘The Virgin and Child’ op subtiele wijze het leed van slachtoffers op zoek naar gerechtigheid. De film benadrukt het belang van het geven van een stem aan degenen die lang het zwijgen zijn opgelegd.